Ahmet Yeşiltepe / NTV Dış Haberler Müdürü
Kimi adalarda tümen kimi adalarda ise tugay düzeyinde birlik bulunduran Yunanistan’ın, adalardaki toplam asker mevcudunun 50 ila 100 bin ortasında olduğu bedellendiriliyor.
**
Ege Adaları’nın silahlandırılması, 1923 yılında imzalanan Lozan Antlaşmasıyla, 1947 yılında imzalanan Paris Antlaşması’na nazaran kısıtlandı.
Pek çok adada kolluk kuvveti dışında silahlı kuvvet bulundurulmaması ve tahkimat yapılmaması karara bağlandı.
Paris Antlaşması ile “12 ada” olarak anılan ve ortalarında Meis’in de bulunduğu 14 ada İtalya’dan alınıp Yunanistan’a verildi.
**
Antlaşmanın 14. hususuna nazaran bu adaların üzerinde fakat asayişi sağlayacak kadar kolluk kuvveti bulundurulabiliyor.
Ege Denizinde gayri askeri statüde üç farklı kategoride 23 ada yer alıyor.
**
Aslında meselelerin temelinde, Lozan Barış Antlaşması ile Ege Denizi’nde tesis edilen istikrarın vakit içerinde Yunanistan lehine bozulması yatıyor.
Yunanistan Lozan’da 3 mil olarak belirlenen karasularını 1936 yılında tek taraflı bir atılımla 6 deniz miline çıkardı.
O periyot Türk-Yunan münasebetlerine hakim olan olumlu hava nedeniyle Türkiye, bu karara itiraz etmedi.
1947’de Paris Antlaşmasıyla 12 Adanın Yunanistan’a bırakılması, Atina’nın Ege Denizindeki jeopolitik pozisyonunu güçlendirdi.
Yunanistan, 1952 yılında Güney Ege’deki Leros adasına askeri gayelerle kullanılabilecek bir havalimanı ve tesisler inşa etmeye başladı.
Bu yapıların “sivil emellere yönelik olduğu” argümanına karşılık, Türkiye, Ege’deki ordu birliklerinin sayısını arttırarak cevap verdi.
Ancak Yunanistan ilerleyen periyotlarda bu sefer Limni ve Semadirek adalarını, 1936 tarihli Montrö Antlaşması’na atıfta bulunarak silahlandırmaya başladı.
Atina burada da durmadı.
1964’den itibaren Kıbrıs sorunu nedeniyle, Anadolu kıyılarına yakın adaları da silahlandırdı.
**
Kıbrıs’taki gerginlik 1974’de Barış Harekatıyla sonuçlanınca; Yunanistan bu sefer Ege’de, “açık deniz alanı” olarak kabul edilen alanların büyük bir kısmını kendi egemenliğine almak için, karasularını 12 deniz miline çıkaracağını duyurdu.
Türkiye, Yunanistan’ın bu son atağı üzerine 1975’te Ege Ordusu’nu kurduğunu ilan etti.
Hemen akabinde, 15 Nisan 1976 tarihinde Türkiye, Yunanistan’ın 12 mil teşebbüsünü, diplomasi lisanında “casus belli” olarak anılan “savaş sebebi” sayacağını açıkladı.
Dönemin Dışişleri Bakanı İhsan Sabri Çağlayangil tarafından yazılan bir mektupla Türkiye’nin kararlılığı BM ve ABD’ne bildirildi…
Türkiye bu devirde , Ege Denizi’ndeki haklarını koruyacağını göstermek hedefiyle “açık denizde” petrol arama teşebbüsü başlattı.
“HORA” isimli tahlisiye gemisi Maden Tetkik Arama Genel Müdürlüğü tarafından yenilenip Ege sularına gönderildi.
Daha sonraki yıllarda ismi MTA Sismik-1 olacak geminin Ege’deki birinci seyrüseferi Türk kamuoyunda büyük heyecana yol açtı.
Yunanistan’ın gemiyi vurma tehdidine karşın; donanma gemileriyle Ege’de ulusal ve memleketler arası sularda seyreden Hora, Türkiye’nin Ege’deki haklarından vazgeçmeyeceğinin göstergesi oldu.
“Hora” birinci seferini 15 Ağustos 1976’da tamamlayıp geri döndüğünde İzmir limanında coşkulu şovlarla karşılandı… Kıbrıs’tan sonra adeta ikinci bir zafer kazanılmıştı.
Gemi, Ege’de petrol yatağı bulamamış fakat Türk beşerinin üzerine titrediği bir simge olmuştu. Yeşilçam da bu coşkuya kayıtsız kalmadı. Direktör Remzi Jöntürk, Fikret Hakan ve Meral Orhonsay’ın başrolünü paylaştığı “Hora” bir sinema sineması çekti. PTT ise, “Hora” için birinci gün zarfı ve pulu çıkardı.
**
Lozan ve Paris Mutabakatlarına imza atmasına karşın Yunanistan neden ısrarla adaları silahlandırıyor ve askeri üsler oluşturuyor?
Atina’ya nazaran, antlaşmaların yapıldığı sıradaki şartlar esaslı biçimde değişmiş durumda… Hasebiyle, adalar üzerindeki sınırlamanın ortadan kalktığını argüman ediyor.
Ayrıca Boğazları silahtan arındıran ve Boğazlar rejimini düzenleyen Lozan Mukavelesi’nin yerine 1936 Montreux Antlaşması’nın geçtiğini ve Boğazların tekrar silahlandırıldığını hatırlatıp; “1923 Lozan Boğazlar Sözleşmesi” büsbütün sona ermiştir, kararı kalmamıştır”, diyor. Atina’nın en sık başvurduğu münasebet de aslında bu; yani “Boğazlar tekrar silahlandırıldığı için, bu sistemin bir modülü olan adalar da silahlandırılabilir!..”.
**
31 Mayıs 1995’de “BM Deniz Hukuku Kontratını kabul eden ve taraf olan” Yunanistan’ın Ege’de, karasularını 12 mile çıkarma muhtemelliğine karşı; Türkiye Büyük Millet Meclisi, 8 gün sonra caydırıcı nitelikte bir karar aldı.
Meclis, bu türlü bir teşebbüsün “casus belli”, yani savaş nedeni olacağını ilan etti.
Bu, Atina’ya karşı ikinci resmi savaş uyarısıydı!
Türkiye ile Yunansitan ortasında Ege Denizindeki sıkıntılar; kıta sahanlığı, karasuları, adaların silahlanması, uçuş bildirim alanları yani FIR çizgileri ve ihtilaflı kara kesimleri üzerinden devam etti…
Yunanistan 1995’te, Ege’de milletlerarası ve ikili mutabakatlarla aidiyeti belirlenmemiş formasyonları “kendi kara parçası” olarak gördüğünü açıkladı.
Atina İdaresi bu kez “kendi çıkarlarıyla aykırı düşen hükümlerini” yok saydığı Lozan Antlaşmasına dönmüştü…
Ve Lozan’da belirtildiği üzere; Türkiye kıyılarından 3 mil uzak lakin statüsü makul olamayan kara kesimlerini “kendi egemenlik bölgesinde saydığını” ilan ediyordu..
Bunun işareti olarak Turgutreis karşısındaki Kardak kayalıklarına Yunanistan bayrağı çekildi.
Gerginleşen atmosferle birlikte, ikisi de NATO üyesi olan Türkiye ve Yunanistan savaşın eşiğine geldi…
Türk askerlerinin kayalıklara Türkiye bayrağını dikmesiyle kararlılık gösterisinde son nokta konulmuş oldu.
Atina bu atak karşısında daha ileri bir adım atmadı..
**
Antlaşmalar üzerinden devam eden tartışmalar ve tüzel nosyonları taraflarca farklı biçimde yorumlanan kararlar nedeniyle; Ege Denizindeki uyuşmazlıklar derinleşiyor.
Yunanistan, Ege Denizi’nde karasuları ve buna bağlı olarak hava ve deniz yetki alanlarını genişletme eğiliminde…
Adaların silahlandırılması ise yeni bir durum olmamakla birlikte, son yıllarda adalara yığılmış asker sayısı ve silah kapasitesi açısından “askeri varlık” en üst düzeye ulaşmış durumda.
Yunanistan, “zamanlaması ve gayeleri belirlenmiş” politik hareketlerle Türkiye’nin hudut uçlarına dokunmaya, başka yandan memleketler arası kamuoyunun da yansısını ölçmeye devam ediyor.
Ama her kezinde başvurduğu bu tehlikeli oyuna karşı, Ankara’nın sabrı da tükenme noktasına geliyor.
